لطف کنید و فعلا نیایید!

"امام زمان، سلام.
من شما رو خیلی دوست دارم.
اما یه خواهش؛
اگر ممکنه لطف کنید و فعلا نیایید!
ببخشیدا؛ آخه می‏‌دونید چرا؟
می‏‌گن وقتی می‏‌آیید خیلی‏‌ها رو از دم تیغ می‏‌گذرونید و جوی خون راه می‏‌اندازید.
و من مطمئنا یکی از اون خیلی‏‌هام!!
آخه خیلی بدم، پر از گناهم. بارها و بارها شما رو از خودم رنجوندم.
در عین حال دوست هم ندارم حالا بمیرم، تازه اول جوونیمه!
پس لطف کنید و فعلا نیایید!"

شاید باور نکنید، اما این‏ها صحبت‏ یکی از نوجوان‌‏های شهر ماست.
بعضی افراد از ترس این‏‌که مبادا چنین بلایی! سرشان بیاید، برای ظهور امام زمان علیه‏‌السلام دعا که نمی‏‌کنند هیچ، با کارها و حرف‏هایشان برعکس هم عمل می‏‌نمایند.
متاسفانه ما را همیشه از غضب حضرت مهدی علیه‏‌السلام ترسانده‏‌اند و به‌ناحق تنها سمبل محبت واقعی را برای‌مان موجودی ترسناک کرده‏‌اند.
واقعا، اگر این سخنان از ذهن و دلمان پاک نشود چطور می‏‌توانیم محبت واسعه‌ی مهدی علیه‏‌السلام را درک و در مقابل به ایشان بذل محبت کنیم، که همه‏‌مان خوب می‏‌دانیم اگر محبتش در دلمان رسوخ کرده‏‌بود، هرگز به‏‌سمت گناه و ظلم و بیگانه‏‌پرستی و خودخواهی و ... سر نمی‌چرخاندیم.

تو خود حدیث مفصل...